Ψάχνετε κάτι;

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Απλή Αναλογική κουβεντούλα φίλων


Να δηλώσω ευθύς εξαρχής πως, ο παρακάτω διάλογος, ΔΕΝ είναι αληθινός. Είναι φανταστικός. Αφορά δε την κουβέντα δύο φίλων, δύο απλών ανθρώπων δηλαδή, που την έκαναν στο χαλαρό, κοιτώντας τα τελικά μετεκλογικά αποτελέσματα.

Είναι μεγάλο! Το ξέρω, είναι πολύ μεγάλο αλλά, πιστέψτε με, έχω προσπαθήσει στο να μπορεί να «τσουλάει» αρκετά εύκολα για τους περισσότερους! Ελπίζω βέβαια, να εκτιμηθεί εντέλει ότι το έχω καταφέρει κιόλα και να μην ποντάρω σε λάθος ελπίδες.
Σαφώς και δε θα τη χαρακτήριζα μια «κλασική» ανάρτηση ιστολογίου, καθαρά λόγω του μεγέθους της δηλαδή.
Πάντως εντάξει, δεν είναι και απαραίτητο να το διαβάσετε ολόκληρο με τη μία. Αν π.χ. δεν προλαβαίνετε ή είσαστε κουρασμένοι, βάλτε τον «σελιδοδείκτη» σας εκεί που μείνατε και, την επόμενη φορά, πάλι εδώ θα είμαστε!
Τονίζω προς αποφυγή παρερμηνειών πως:
  • Καθετί εδώ, το αναφέρω έτσι ακριβώς όπως ΔΕΝ έγινε, χωρίς δηλαδή να παραλείψω ή να παραφράσω το παραμικρό! ;-)
  • Η οποιαδήποτε πιθανή ομοιότητα παρατηρηθεί με υπαρκτά πρόσωπα, καταστάσεις ή πράγματα, θα έγκειται, καθαρά και μόνο, στη δική σας δημιουργική φαντασία καθώς και στις επιρροές που έχετε δεχθεί από τη δική σας πραγματικότητα. Εγώ, απλά συμμετέχω εδώ, με το να προσπαθώ να σας βοηθώ, στο να το ανακαλύψετε όλο αυτό κάπως ευκολότερα!


... Μεταξύ των άλλων...

- Ρε φιλαράκι, τι νουμεράκι είναι αυτό;
- Ποιο;
- Εκεί, αυτό που λέει 19,03%! Να, εκεί ρε, αυτό που δίπλα του λέει «Εκτός Βουλής:».
- Ε, τι να είναι;! Αυτό που λέει είναι!
- Δηλαδή; Τι αφορά ένα τέτοιο ποσοστό; Δεν είμαστε καλά! Μα αυτό είναι μεγαλύτερο κι απ’ το 1ο πλειοψηφικά κόμμα!
- Σαφώς και είναι. Τι περίμενες δηλαδή, ότι δε θα ‘ταν;!
- Κάτσε ρε φίλε γιατί δε μπορώ να το συλλάβω! Εδώ μας λέει δηλαδή ότι το 19,03% των έγκυρων ψηφοφόρων θα μείνουν εκτός βουλής;
- Όχι βέβαια! Το 100% των ψηφοφόρων αποκλείεται να μπουν στη βουλή έτσι κι αλλιώς! Εντάξει, εκτός των 300 βουλευτών που θα εκλεγούν βέβαια!
- Ρε πλάκα μου κάνεις; Δεν εννοώ τους ίδιους τους ψηφοφόρους!
- Και που να ξέρω ‘γω τι εννοείς ρε;! Για ψηφοφόρους μίλησες! Τελικά, τι ρωτάς ακριβώς;
- Ρε παιδί μου, λέω, το 19,03% των έγκυρων ψήφων, λέει ότι θα μείνουν εκτός βουλής ή κάνω λάθος;
- Και οι ψήφοι, εκτός βουλής θα μείνουν. Όλοι τους! Τι να το κάνουν τόσο χαρτομάνι μέσα στη βουλή ρε; Έχουν ήδη μπόλικο δικό τους!
- Ααα, ρε ‘συ χάζεψες η βάλθηκες να μου το παίξεις ακριβολόγος;! Δεν καταλαβαίνεις τι ρωτώ τόση ώρα;
- Καταλαβαίνω ρε αλλά τι να σου πω κι εγώ;! Αυτό που καταλαβαίνεις σημαίνει. Τι να λέμε τώρα;!
- Καλά και πώς προκύπτει; Πώς μπορεί να προκύπτει; Για έγκυρα ψηφοδέλτια δε μιλάμε; Γιατί δεν υπολογίζονται;
- Τώρα θες να σου απαντήσω όπως στα κανάλια ή κανονικά;
- Αρχίσαμε πάλι...
- Ε μα τι να σου πω κι εγώ και μάλιστα τώρα; Τώρα ψηφίσαμε! Περαστικά μας!
- Τι εννοείς μωρέ «όπως στα κανάλια ή κανονικά»; Μια κουβέντα κάνουμε! Δε μπορείς να μου απαντήσεις με απλά λόγια;
- Όλα τα λόγια απλά είναι φίλε μου. Οι σκέψεις είναι που δημιουργούν το χάος ή την τάξη κι αυτές, όταν υλοποιούνται!
- Τάδε έφη;;;
- Εγώ!
- Α, μάστα! Τέτοια «σοφία» μου έκρυβες πουλάκι μου;! Τώρα, μπορείς να μιλήσεις και λίγο σοβαρά ή να πά’ να φύγω;
- Μωρέ ‘γω σοβαρά μιλώ, η κατάσταση είναι για γέλια! Δε το βλέπεις;
- Πού; Εδώ που μιλάμε;!
- Όχι ρε, τι εδώ;! Η κατάσταση λέμε! Γενικότερα! Δε βλέπεις ότι μπάζει από παντού;
- Κοίτα... ότι βλέπω, βλέπω αλλά, αυτό που βλέπω εδώ, δε δέχομαι να το πιστέψω! Και ξαναρωτώ. Πώς μπορεί να γίνεται αυτό; Ξέρεις τελικά ή δε ξέρεις;
- Ρε συ, δεν έχεις ακούσει πώς προκύπτουν οι έδρες στο εκλογικό μας σύστημα; Σε αυτό το περίφημο εκλογικό μας σύστημα;! Δεν έχει τύχει να το ακούσεις, έστω στο περίπου; Εδώ έχει «βουίξει ο τόπος» τελευταία. Βέβαια, όχι και τόσο στα γνωστά ΜΜΕ για να λέμε την αλήθεια. Περισσότερο από στόμα σε στόμα έχει παίξει και κυρίως από ίντερνετ. Μα καλά, δε μπαίνεις ίντερνετ; Αφού μπαίνεις, το ξέρω πολύ καλά! Μόνο για παιχνιδάκια και τσόντες ρε;
- Τι λες μωρέ τώρα; Κόψε τις μ...ς μη σ’ ακούσει κι η άλλη και δεν έχω καμία όρεξη στα καλά του καθουμένου!
- Ε μα τι να σου πω;! Πως γίνεται ρε συ να μην έχεις πάρει χαμπάρι το «πώς εξηγείται» αυτό που ρωτάς; Δε λαμβάνεις emails; Δε μπαίνεις σε forums; Τι στο καλό, ούτε σε blogs δε μπαίνεις. Στην τελική facebook έχεις, δεν έχεις; Αφού το ξέρω. Σ’ έχω κάνει και φίλο εκεί, τρομάρα σου! Δε βλέπεις τι λένε λοιπόν τόσο καιρό πριν τις εκλογές σχετικά;
- Ρε ‘συ, τι νομίζεις ότι μπαίνω κάθε τρεις και λίγο και χαζεύω σα τον χάνο. Άλλη δουλειά δεν έχω; Τι με πέρασες, σα κι εσένα που όλη μέρα είσαι μέσα είτε από το σπίτι είτε από τη δουλειά είτε από το κινητό; Facebook έχω βέβαια, δε λέω αλλά, εσύ που τα παρακολουθείς «όλα», δε βλέπεις πόσο καιρό έχεις να με πετύχεις μέσα;
- Ναι ρε φιλαράκι, τρέχεις, δε λέω αλλά δε μπορώ να φανταστώ ότι δε σου έχει προκύψει ακόμα, κάποια από τις εξηγήσεις που έχουν κυκλοφορήσει. Ρε συ, ακόμα κι ο άλλος, το κολλητάρι! Ο Cosmos ρε συ, στο blog του! Έχει γράψει σχετικά!
- Τώρα, θες να καταλάβεις; Σου λέω δεν έχει κάτσει! Τι να λέμε; Τέσπα, μπορείς να μου πεις τώρα με δυο λόγια μη το κουράζουμε άλλο;
- Εμ θες να σου πω, εμ το θες και με «δυο λόγια»! Τι το πέρασες το θέμα;... Τέλος πάντων, άκου και μη περιμένεις να στο μαζέψω και πολύ, δε βγαίνει! Το ξέρεις ότι, για να μπει ένα κόμμα στη βουλή, πρέπει να φτάσει τουλάχιστον στο 3%;
- Ναι, αυτό το ξέρω βέβαια!
- Είπα, γιατί μ' έχεις τρομάξει! Συνεχίζω. Με άλλα λόγια, αν το κόμμα τους δε φτάσει έστω το 3%, αποφασίζει το εκλογικό σύστημα, με απόλυτα συνοπτικές διαδικασίες, πρακτικά αυτομάτως, να αγνοήσει πλήρως την επιθυμία των ψηφοφόρων αυτού του κόμματος, προς την ανάλογης βαρύτητας συμμετοχής των πολιτικών γραμμών του κόμματός τους στα κοινά. Κατανοητό ως εδώ;
- Λίγο μεγάλο αυτό που είπες αλλά ναι, κατανοητό θα έλεγα!
- Όχι, είναι σημαντικό να είναι ξεκάθαρο αυτό για να προχωρήσουμε. Είναι;
- Ναι μωρέ, το κατάλαβα λέμε! Προχώρα...
- Ωραία ως εδώ! Πάμε παρακάτω. Σκέψου ότι, αυτό που λέμε τώρα, μπορεί να ισχύσει για όποιο κόμμα. Οκ;
- Ε φυσικά! Τι; Διακρίσεις θα έκαναν;
- Ακριβώς! Επίσης όμως, μπορεί να ισχύσει και σε περισσότερα κόμματα μαζί. Για ΟΣΑ κόμματα δηλαδή τύχει να μη φτάσουν το 3%. Δηλαδή, σε ένα πολύ ακραίο βέβαια σενάριο, θα μπορούσε να συμβεί και σε όλα τα κόμματα μαζί πλην ενός! Πλην του 1ου και μόνο αυτού. Καταλαβαίνεις τι λέω;
- Καταλαβαίνω ρε ‘συ αλλά εντάξει τώρα! Δε λέω, θεωρητικά θα μπορούσε αλλά, πρακτικά, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση! Μην ήμαστε και τελείως «γεια σου»...
- Βρε δε λέω! Το ξέρω ότι πρακτικά αυτό δεν πρόκειται να γίνει αλλά στο λέω έτσι, για να καταλάβεις το ότι, το εκλογικό μας σύστημα, το επιτρέπει ακόμα και αυτό, χωρίς δηλαδή καμία εξαίρεση ή διαφοροποίηση.
- Εντάξει το κατάλαβα! Παρακάτω;
- Παρακάτω;! Μάλλον δε κατάλαβες ακόμα τι αξία έχει αυτό μεταφρασμένο σε νούμερα. Κοίτα, συνεχίζω προς το παρόν στην υπερβολή, για να φτάσουμε μετά και στα δικά μας.
- Πάρ' το πάνω σου μεγάλε! Το ‘χεις!
- Κόψε την πλάκα ρε! Νομίζεις είχα καμία όρεξη να σου κάνω ολόκληρη ανάλυση;
- Ε πώς;! Όσο να το κάνεις! Εγώ είπα να μου το πεις με δυο λόγια αν θυμάσαι!
- Κι εγώ αμέσως μετά σου είπα πως αυτό δε θα μπορούσε να γίνει έτσι! Εσύ, το θυμάσαι αυτό ή να το κόψω εδώ;
- Έλα ρε, όλο αρπάζεσαι! Μια κουβέντα είπα για πλάκα! Πάντως τσιμπάς αδερφάκι μου με το παραμικρό!
- Ε μα δε μπορεί να με βάζεις στο τριπάκι να προσπαθώ να σου εξηγήσω και μετά να μου τη λες κιόλα!
- Ρε κόφτο τώρα! Σου είπα, μια πλακίτσα σου έκανα γιατί μ’ αρέσει που αρπάζεις εύκολα! Συνέχισε τώρα και μ’ άφησες σε αγωνία!
- Τέσπα... Λέω λοιπόν. Αφού λοιπόν κάθε κόμμα θα πρέπει να φτάσει στο 3% για βουλή, και 2,99% να φτάσει, δε θα περάσει υποψήφιός του το κατώφλι της βουλής.
- Ε, φυσικά!
- Και τώρα θα στο πω στην πολύ ακραία του μορφή. Μη τσινήσεις!
- Ε μη μου λες και τι να κάνω τώρα!
- Τι να μην κάνεις σου προτείνω. Λέω λοιπόν, σκέψου ένα πάρα πολύ ακραίο σενάριο. Ότι και καλά συμμετέχουν 34 κόμματα και μόνο ένα από αυτά φτάνει το 3%. Δηλαδή όλα τα υπόλοιπα 33 κόμματα, δεν ξεπερνά κανένα τους το 3%. Γίνεται;
- Τι είναι αυτά που λες μωρέ τώρα;
- Εγώ σου είπα, μην τσινήσεις!
- Τέσπα, που να ξέρω;! Πρέπει να κάνω πράξεις και μάλιστα διαιρέσεις με δεκαδικά κλπ.
- Στο λέω εγώ λοιπόν που τις έχω κάνει από πριν, σε άσχετη φάση. Γίνεται μια χαρά! Σκέψου το ως εξής. Αφού ένα μόνο κόμμα θα είχε 3%, το υπόλοιπο από το αρχικό 100% θα ήταν 97%. Αφού επίσης τα κόμματα θα ήταν 34 και μόνο ένα τους θα «πέρναγε τις εξετάσεις», τα υπόλοιπα, αυτά που θα «έμεναν μετεξεταστέα», θα ήταν 33. Άρα, αν μοιράσεις το 97% στα 33 κόμματα με μια διαίρεση, βρίσκεις ένα ποσοστό περίπου λίγο κάτω από το 2,94% ανά τέτοιο κόμμα. Σίγουρα πάντως κάτω του 3%.
- Δεν ήμουν διάνυα στα μαθηματικά αλλά, έτσι όπως το λες, δείχνει εύκολα να βγαίνει σωστά.
- Δεδομένου ότι μόνο ένα κόμμα ξεπέρασε το 3% και όλα τα υπόλοιπα όχι, αυτομάτως το 3% θεωρείται ότι θα είναι και το 100% στον διαμοιρασμό των 250 εδρών αμέσως μετά. Με λίγα λόγια θα πάρει την απόλυτη αυτοδυναμία αφού θα πάρει και τις 250 έδρες με το 100% του αλλά και τις 50 έδρες δώρο ως πρώτο κόμμα! Άρα όλες τις έδρες και τις 300!
- Εντάξει τώρα!... Είπαμε...
- Συνεχίζω... Επειδή όμως τα νούμερα από μόνα τους είναι ψυχρά, για να τα «ζεστάνουμε» λίγο, σκέψου ότι από πίσω τους αφορούν ανθρώπους! Αφορούν όλους μας ή καλύτερα, τις απόψεις μας για την πορεία του κράτους μας.
- Ναι ουσιαστικά έτσι είναι.
- Το παράδειγμά μας λοιπόν, μεταφρασμένο πια, θα σήμαινε ότι το 97% των έγκυρων απόψεων του πληθυσμού της χώρας, θα «υποτάσσονταν» στο ασύγκριτα μικρότερο 3%!
- ...
- Δίκαιο ε;! Δε μπορείς να πεις! Και όλο αυτό, ακριβώς επειδή μας «δεσμεύει» ένα «σύγχρονο» εκλογικό σύστημα που, υποτίθεται, έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να ενισχύει την πιθανότητα ευκολότερου σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης! Δηλαδή, εδώ είναι να σκίζεις τα πτυχία σου και αλί από εμάς που δεν έχουμε καν πτυχίο για σκίσιμο!
- Καλά μωρέ, κάτι θα βρούμε να σκίσουμε κι εμείς!
- Δε ξέρω αν θα έπρεπε να «σκίσουμε κάτι» ή απλώς να βαράμε το κεφάλι μας σε καμιά μυτερή γωνία μέχρι να την στρογγυλέψουμε αλλά σίγουρα κάτι θα έπρεπε να είχαμε κάνει.
- Ναι βρε παιδί μου, δε λέω αλλά και πάλι, αυτά δεν ισχύουν τώρα και ούτε υπήρχε πιθανότητα να ίσχυαν. Είπαμε, ήταν τραβηγμένο απ’ τα μαλλιά σα σενάριο. Άλλωστε, το νούμερο που κοιτάμε είναι μόλις 19,03%, ούτε 97%, ούτε 70% ούτε καν 30%!
- Εσύ τι λες; Δεν το ξέρω; Αφού μόνος μου σου είπα από πριν για «πολύ τραβηγμένο σενάριο».
- Ε τότε πώς μας αφορά σε αυτό που ψάχνω;
- Μας αφορά και μάλιστα απόλυτα! Μα καλά, ακόμα δε το βλέπεις;! Άχου, εγώ μάλλον φταίω που νόμισα ότι, αν το παράδειγμά μου ήταν στην τραβηγμένη του μορφή, θα γίνονταν πιο ορατά αυτά που ήθελα να διακρίνεις. Αντιθέτως εσύ, παρασύρθηκες από τα μεγάλα νούμερα και θάμπωσες τόσο που τώρα, οι αξίες των πραγματικών στοιχείων, σου φαντάζουν μικρές ή και αστείες!
- Μπορεί και να έχεις δίκιο σε αυτό...
- Σίγουρα σου λέω... Κάτσε ρε παιδάκι μου. Δες ξανά για τι σύνολο ανθρώπων μιλάμε. Όλοι όσοι ψήφισαν έγκυρα ψηφοδέλτια κομμάτων ήταν το 100% δηλαδή 6.324.104. Οκ;
- Για να το λες, σε πιστεύω!
- Μα τι με πιστεύεις και κουραφέξαλα μου λες; Ορίστε, δε το βλέπεις εδώ; Το λέει ξεκάθαρα το νούμερο! Σιγά μη το θυμόμουν απ’ έξω!
- Οκ, και...
- Ε, το 19,03% από αυτούς, αντιστοιχεί ακριβώς σε 1.203.578 ανθρώπους! 1.203.578 άνθρωποι που πήγαν, όπως μπορούσαν, στα εκλογικά τους κέντρα να ψηφίσουν όπως όλοι οι άλλοι, ψήφισαν με έγκυρο ψηφοδέλτιο, δεν επέλεξαν λευκό αλλά κάποιο από τα προτεινόμενα κόμματα με άποψη και θέσεις και απλά έκατσε, το κόμμα τους να είναι ένα από τα 25 κόμματα που δεν κατόρθωσαν να συλλέξουν τόσες ψήφους ώστε να φτάσουν το 3%. Καταλαβαίνεις; Από τα 32 κόμματα που συμμετείχαν, τα 25 θεωρήθηκαν άχρηστα στο να συμμετέχουν στη βουλή απλώς επειδή δεν έφτασαν στο 3%. Δηλαδή το 19,03% των ψηφοφόρων με έγκυρη άποψη, το πέταξαν στα σκουπίδια! Ήταν σα να έκριναν ηλίθιους 1.203.478 άτομα κάθε ηλικίας, κάθε μόρφωσης, κάθε οικονομικού επιπέδου! Έτσι, με τη μία, τους εξίσωσαν με τα άκυρα τα λευκά και την αποχή!


- Ναι πράγματι, κάτι τέτοιο ήταν που μου φάνηκε χοντρικά κι εμένα από την αρχή. Γι αυτό δε μπορούσα να δεχθώ το ότι θα μπορούσε να ισχύει κιόλα! Όμως, εντάξει! Εδώ που τα λέμε, πώς θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς; Κάπου δε θα έπρεπε να υπάρχει κι ένας τρόπος να ξεσκαρτάρουν κόμματα που, ουσιαστικά, έχουν πάρα πολύ μικρή απήχηση; Κρίνοντας πάντα από τα αποτελέσματα των επίσημων εκλογών της χώρας, έτσι; Δηλαδή, πώς να συνυπολογίσουν ένα κόμμα που πιθανά να το ψήφιζε μόνο ένας, π.χ. μόνο ο «ιδρυτής» του;
- Βλέπω ότι κι εσύ τα πας μια χαρά πια με τις... «υπερβολές», ε; Είχες «καλό δάσκαλο» ή με δούλευες πριν με δήθεν «ενστάσεις» σου;
- Ναι, δε λέω, υπερβολικό αλλά όχι απίθανο. Όπως και το δικό σου άλλωστε! Μία σου και μία μου! Μόνο εσύ θα τα κάνεις αυτά;!
- Πέρα απ’ τη πλάκα τώρα, προφανώς και θα έπρεπε να υπήρχαν κάποια όρια για τους λόγους αυτούς αλλά σε πιο «φυσικά» αν θες ποσά και ποσοστά.
- Κάν' το πιο λιανά...
- Εδώ που το φτάσαμε, ας το πούμε κι αυτό. Κατ’ αρχή, να πω πως, με οτιδήποτε άλλο από την απόλυτη απλή αναλογική, το σύστημα θα μπάζει έστω και υπό συνθήκη.
- Α, εκεί μου το πας; Απλή αναλογική κι έτσι;
- Ναι ρε ‘συ, γιατί δηλαδή; Μήπως με τοποθετεί αυτό σε κάποια... κομματική παράταξη;
- Έ, όσο να ΄ναι!
- Ναι ε;! Και σε ποια παρακαλώ; Σε τι κόμμα εννοείς; Γιατί απ΄ όσο έχω δει, ένα σωρό πια κόμματα την υποστηρίζουν. Όχι βέβαια τα δύο παραδοσιακά ως μεγάλα, όλα τ’ άλλα όμως αυτό δε θέλουν; Άρα τι ακριβώς υπονοείς; Ότι με αυτό που είπα ανήκω κάπου και καλά;
- Πάλι τσίμπησες! Τρελές επιτυχίες σήμερα λέμε!
- Τέσπα, συνεχίζω... Που λες, θα έπρεπε να είχαμε απλή αναλογική και μάλιστα χωρίς στρογγυλέματα. Τελείως απλή. Άρα ούτε δωράκια εδρών και άλλα τέτοια χαζά θα ίσχυαν. Όσα αξίζει ο καθένας τόσα ακριβώς να πάρει.
- Ναι αλλά αυτό, δε μου απαντά σε αυτό που σε ρώτησα πριν για το όριο εισόδου στη βουλή βάσει ποσοστού.
- Σαφώς! Μα δε τελείωσα!
- Ναι, πες μου ότι σε διέκοψα κιόλα...
- Δε θα τσιμπήσω αυτή τη φορά!
- Ουπς! Μου ξέφυγε να πάρει! Θα έχουμε και συνέχεια όμως!
- Λέω λοιπόν. Τριακόσιους δε θέλουν να έχουν στη βουλή;
- Ε ναι, τριακόσιους...
- Ωραία, δε θα το κρίνουμε ΚΑΙ αυτό τώρα, αν και χωρά πολύ κουβέντα. Ωστόσο οκ, τριακόσιους.
- Ε το ‘παμε τριακόσιους! Παρακάτω έχει;
- Παρακάτω έχει γκρεμό...
- ... Αρχίσαμε και τις κρυάδες βλέπω...
- Λοιπόοοον, ξανασυνεχίζω. Δε θα ήταν λογικό και βολικό να μπορούσε να μπαίνει έστω και ένας μόνο βουλευτής, από κόμματα π.χ. που συγκέντρωσαν τόσες ψήφους που, μόνο ένας τους, θα προέκυπτε αναλογικά;
- Έτσι φαίνεται.
- Συμπεριλαμβανομένων βέβαια και τυχόν στρογγυλοποιήσεων που σίγουρα θα παίξουν από τις πράξεις. Άρα, είναι θέμα εφαρμογής απλών μαθηματικών και πάλι.
- Ναι, το φόρτε μου!
- Απλών είπα! Π.χ. Αφού θέλουν τριακόσιους, το 300 θα είναι το 100% και όχι το 250 όπως τώρα, οκ;
- Ναι.
- Άρα, αν οι τριακόσιοι είναι ίσοι με το 100%, ο ένας με τι θα είναι ίσος;
- Κάτσε, αυτό κάτι μου θυμίζει!
- Ε αυτό έλειπε, να μη σου θύμιζε κιόλα! Έλα ρε. Απλή Μέθοδο των Τριών!
- Εεε, αυτό έλεγα κι εγώ.
- Από μέσα σου μάλλον ε; Τέσπα, για να μη παιδεύεσαι, βγαίνει κάπου 0,3333333...%.
- Α ναι ε;! Για φαντάσου! Τέσπα. Και πού το πας δηλαδή; Τι θα σήμαινε αυτό το... μακρινάρι;
- Μα τι να σήμαινε;! Πολύ απλά αντί για 3% που ισχύει τώρα, θα προέκυπτε να ήταν 0,33% το όριο εισόδου στη βουλή.
- Κάτσε ρε. Μου παραακούγεται χαμηλό αυτό! Σίγουρα έτσι είναι;
- Χαμηλό είναι, σε σχέση όμως με το 3% που απλά έχουμε μάθει ως τώρα να το θεωρούμε και καλά ως το λογικό όριο. Δεν είναι όμως ούτε χαμηλό, ούτε υψηλό. Είναι απλά αυτό που προκύπτει από τα γνωστά μας μαθηματικά. Ψυχρά και απλά!
- Τι να πω;!
- Προς το παρόν άκου γιατί έχει και συνέχεια. Θα το κατεβάσω λίγο ακόμα, στο μισό δηλαδή!
- Πλάκα μας κάνεις! Πώς δικαιολογείται αυτό πάλι;
- Δικαιολογείται από την ανάγκη στρογγυλοποιήσεων. Δηλαδή, επειδή το 0,33% εκφράζει αναλογικά την μονάδα σε βουλευτές, σα να λέμε έναν βουλευτή από τους τριακόσιους, όταν ένα κόμμα συγκεντρώνει κάτω από αυτό το όριο αλλά κοντά σε αυτό, δηλαδή πάνω από το μισό του σα ποσοστό δηλαδή πάνω από 0,16%, για σκέψου, δε θα πρέπει βάσει στρογγυλοποίησης να προσεγγίσει τη μονάδα αφού είναι κοντύτερα σε αυτή παρά στο 0;
- Μάλλον κατάλαβα τι λες αλλά πρέπει να το ξανασκεφτώ. Είναι όπως όταν λέμε πως, ό,τι είναι πάνω από 0,5 το στρογγυλοποιούμε σε 1 ενώ, ό,τι είναι κάτω από 0,5 το στρογγυλοποιούμε σε 0 αλλά, επειδή εδώ το 1 μεταφράζετε σε 0,33% τότε αντίστοιχα και το 0,5 μεταφράζετε σε 0,16%. Καλά το πάω;
- Πιο καλά δε γινόταν!
- Άρα θες να πεις πως ό,τι ξεπερνά το 0,16% ουσιαστικά θα δικαιούται να μπει στη βουλή με έναν τουλάχιστον βουλευτή.
- Εσύ ξεπερνάς κάθε προσδοκία μου! Με εκπλήσσεις!
- Έλα ρε, κόφτο! Πάντως έτσι είναι ε;
- Ναι σου λέω! Έτσι προκύπτει ότι, δια των αντιπροσώπων τους, θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύονται οι θέσεις, από πολύ μεγαλύτερο μέρος του λαού που ψήφισε για αυτές. Αναλογικά, απλά και ωραία!
- Κοίτα, αρχικά για καλό μου ακούγεται. Παίζουν ρόλο όμως και τα απόλυτα νούμερα. Αυτά που θα σήμαινε μια τέτοια εξέλιξη.
- Ε φυσικά και παίζουν ρόλο! Μα αυτά είναι που παίζουν ρόλο. Θα δοκιμάσουμε να κάνουμε λοιπόν τις απαραίτητες αναγωγές. Θα τις κάνουμε βέβαια αναγκαστικά, πάνω στα νούμερα που προέκυψαν από τις τελευταίες π.χ. εκλογές αν και, οφείλω να επισημάνω πως δεν είναι και η ακριβέστερη μέθοδος για διεξαγωγή απόλυτα σωστών συμπερασμάτων στην υπόθεση εργασίας μας.
- Άντε πάλι! Και γιατί παρακαλώ; Εμένα μια χαρά μου φαίνεται σα τακτική.
- Εντάξει, κάποια χρήσιμα και σοβαρά συμπεράσματα θα βγουν και τώρα, γι αυτό και θα μπούμε στη διαδικασία να το δούμε αλλά, δε θα μπορούσε να είναι και απολύτως σωστά για δύο κυρίως λόγους.
- Α και για δύο κιόλα! Σα να λέμε;
- Πρώτον, οι συγκεκριμένες εκλογές έγιναν το 2012 μεν, βασισμένες όμως στην απογραφή πληθυσμού του 2001 και όχι στην τελευταία του 2011! Μιλάμε για 10 ολόκληρα χρόνια διαφοράς απογραφικών αποτελεσμάτων. Δεν είναι καθόλου λίγα σε πληροφορώ! Οι διαφορές σε νούμερα, μεταξύ των δύο απογραφών, θα μπορούσαν σε εφαρμογή των ποσοστών των εκλογών, να έβγαζαν αρκετά διαφορετική εικόνα, ενδεχομένως κατά περίπτωση αλλά αρκετά διαφορετική.
- Ναι ε; Του 2001 ε; Τι να πεις;! Παρ’ όλα αυτά όμως, γι αυτό που μας ενδιαφέρει τώρα, στης ίδιας απογραφής νούμερα θα βασιστούμε. Ας είναι του 2001. Για μικρό το κακό στην υπόθεσή μας μου κάνει.
- Πράγματι, Δε θα πρέπει να είναι και τραγική η απόκλιση. Γι αυτό άλλωστε σου λέω ότι θα το κάνουμε.
- Και ο δεύτερος λόγος;
- Ο δεύτερος, έχει να κάνει με την διαφοροποίηση της ίδιας της πρόθεσης του λαού, ως προς τις κομματικές επιλογές του, αν ήξερε εξ’ αρχής ότι θα είχε άλλη δυνατότητα προσμέτρησης της ψήφου του στην πράξη μετεκλογικά. Ο πολύς ο κόσμος αλλιώς θα το σκεφτόταν στο τι να διάλεγε. Κατά συνέπεια, πολλοί απ’ αυτούς, μπορεί να ψήφιζαν διαφορετικά. Κάποιο άλλο κόμμα σα να λέμε. Κατάλαβες πώς το λέω;
- Ναι, εδώ που τα λέμε, δίκιο έχεις.
- Εμ, έτσι είναι! Εδώ, μέχρι και τα κόμματα μπορεί να είχαν άλλες προσεγγίσεις σε θέσεις τους και προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά.
- Πράγματι...
- Ναι αλλά επειδή δε βολεύει να μένουμε μόνο στη θεωρία, ας δούμε και νούμερα, έστω και με τα υφιστάμενα αποτελέσματα. Ας κάνουμε μια εικασία ότι, και καλά, οι ίδιες ψήφοι ανά κόμμα, θα ήταν και στην άλλη περίπτωση, τη δικιά μας. Οκ;
- Ναι, ναι, συμφωνώ απόλυτα!
- Ωραία. Για να δούμε λοιπόν ... Μάλιστα! Αυτό πρέπει να είναι... Λοιπόν. Αρχικά, αν ήταν να μπαίνανε από 0,17% και πάνω, στη βουλή θα έμπαιναν αυτή τη φορά σύνολο 21 κόμματα! Τα 21 πρώτα πλειοψηφικά κόμματα!
- 21!!!
- Ναι 21, τα 7 που και τώρα έχουν μπει και άλλα 14! Γιατί δηλαδή;! Αυτοί, οι ψηφοφόροι τους, δεν έχουν «ψυχή»; Μόνο οι άλλοι;
- Μα δεν είναι ο σκοπός των εκλογών να κάνει κανείς «ψυχικά» σε οποιονδήποτε άλλο.
- Προφανώς και όχι αλλά κι εγώ δεν το εννοώ έτσι. Καθαρά για απόδοση δικαιοσύνης μιλώ. Ίση και αδιάβλητη όπως θα πρέπει να είναι η δικαιοσύνη.
- Δικαιοσύνη;!
- Ναι, δικαιοσύνη. Δηλαδή, τι παραπάνω έχει παρακαλώ ο όποιος ψηφοφόρος του 1ου πλειοψηφικά κόμματος σε σχέση με του τελευταίου που κατάφερε να μπει στη βουλή, ανεξαρτήτως μάλιστα του ισχύοντος κάθε φορά εκλογικού συστήματος; Δε θα πρέπει να συνυπολογίζονται όλοι ανάλογα. Στο βαθμό που τους αναλογεί βέβαια βάσει πλειοψηφίας ώστε να μην αδικούνται ούτε οι πολλοί σε σχέση με τους λίγους ούτε ανάποδα.
- Δε λέω αλλά εδώ δε τα βρίσκουν με λιγότερα κι από τα 7 κόμματα, θα τα έβρισκαν με περισσότερα και μάλιστα τόσο πολλά.
- Κατ’ αρχή, πολλά ή λίγα, αυτή θα ήταν η εντολή του λαού. Από εκεί ξεκινάμε και πάνω σε αυτό θα πρέπει να βαδίσουμε ό,τι άλλο και να θέλουμε να εφαρμόσουμε.
- Σαφώς αλλά πώς;
- Τι «πώς»; Κανονικά. Δημοκρατικά, πώς το λένε;! Παιδάκι μου, για βουλευτές δε μιλάμε; Ο λαός δεν τους επέλεξε έναν προς έναν; Στην τύχη μπήκαν; Δε νομίζω! Υποτίθεται ότι είναι άνθρωποι με ιδιαίτερες ικανότητες σε σκέψη, σε επικοινωνία κλπ. Αν πάλι δεν είναι, ε ας πρόσεχαν αυτοί που τους έδωσαν το χρίσμα, οι ψηφοφόροι τους. Δημοκρατία δεν έχουμε; Καταστατικά και νόμοι επί παντός επιστητού δεν υπάρχουν; Ε, που κολλάνε νομίζεις; Επειδή ακούς να σπέρνουν έντεχνα τον τρόμο ότι δήθεν και καλά δε γίνεται να τα βρουν λόγω διαφορών σε βασικές τους θέσεις κλπ; «Σιγά τ’ αυγά» λέω ‘γώ! Απλά το να ξεβολευτούν αποφεύγουν έτσι. Όταν θέλουν, σε όλα μπορούν να βρουν χρυσές τομές. Σχεδόν πάντα έχουν και τον απαραίτητο χρόνο και τα μέσα για να το κάνουν όπως πρέπει. Ειδικά αν ένιωθαν ότι θα κρίνονταν και δε θα τους χαρίζονταν τίποτα, θα έστρωναν τον «απ αυτό» τους κάτω και θα έκαναν αυτό ακριβώς που είναι σημαντικό μέρος της δουλειάς τους. Μελέτη και διαπραγμάτευση με τους συναδέλφους τους, ανεξαρτήτως κόμματος, με σκοπό την έγκαιρη χάραξη της καταλληλότερης γραμμής σε κάθε θέμα. Εδώ το κάνουν άλλοι κι άλλοι σε τόσες άλλες δουλειές από τότε που υπάρχει πολιτισμός! Αυτοί δε θα μπορούν. Και αν πράγματι δε μπορούν στο κάτω – κάτω, να το αναγνωρίσουν τίμια και απλά και να την κάνουν από τη θέση τους για να μπουν άλλοι ικανότεροι, με δημοκρατικές και διατεταγμένες πάντα διαδικασίες.
- Ωραία τα λες εσύ αλλά...
- Δεν έχει «αλλά» σε αυτό το ζήτημα. Ούτε έχει, ούτε πρέπει να έχει. Μη κοιτάς που τώρα, με το «μαξιλαράκι» του εκτρωματικού αυτού εκλογικού συστήματος, και όχι μόνο βέβαια, βρίσκουν και κάνουν. Εμ βέβαια, γιατί να κουράζονται τσάμπα αφού πια εκλεγούν; Κάνουν ένα ντου στην προεκλογική περίοδο, τα δίνουν όλα εκεί και αυτό ήταν. Μετά, λες και δεν ήταν οι ίδιοι...
- Ναι αλλά με τα νούμερα τι άλλο παίζει; Μόνο για το σύνολο των κομμάτων είδαμε.
- Το ξέρω. Τώρα θα συνεχίσουμε. Απλά παρασύρθηκα λίγο παραπάνω επειδή σου έκανε τόση εντύπωση το μεγάλο σύνολο κομμάτων στη βουλή σε σχέση προφανώς με το τωρινό.
- Ε μα να μη μου έκανε; Έλα να δούμε όμως...
- Λοιπόν, άλλο το πόσα θα είναι τα κόμματα στη βουλή και άλλο το με πόσους βουλευτές θα είναι το καθένα τους. Κατανοητό;
- Ε φυσικά! Και τώρα έτσι δεν είναι άλλωστε;
- Ναι, έτσι περίπου είναι αλλά, με τον νέο τρόπο, θα αποκτήσει αυτομάτως μια ιδιαίτερα μεγάλη σημασία αυτό. Και εξηγούμαι. Με τα ποσοστά που συγκέντρωσαν αυτά τα 21 πια κόμματα, αν τα εφαρμόσει κανείς τελείως αναλογικά στο σύνολο των τριακοσίων βουλευτών θα δούμε να έχουμε την αντιστοίχηση εδρών ανά κόμμα, όπως φαίνεται ξεκάθαρα εδώ, στο εξελόφυλο που έφτιαξα πριν, για να παρακολουθήσουμε τον συλλογισμό μου:


- Καλά, πότε πρόλαβες ρε συ και το έστησες αυτό το εξελόφυλλο;
- Έλα ρε συ, μέρος της δουλειάς μου είναι και αυτό. Ξεκόλλα τώρα και δες εδώ.
- Μα βλέπω, δε βλέπω;!
- Και τι βλέπεις δηλαδή; Εννοώ πως τα βλέπεις;
- Μια ερώτηση, πριν απ’ όλα. Αυτή η μία έδρα που περισσεύει στο τέλος τι είναι και κυρίως που θα πάει και πώς; Γιατί, για να χαθεί, δε παίζει!
- Ε φυσικά και δε θα μπορούσε να παίζει να χαθεί μια έδρα τελείως! Αυτό έλειπε ρε συ!
- Άρα;;;
- Κοίτα, όσο αναλογικά και να το κάνει κανείς, δεν παύει, ένα σύνολο κομμάτων, έστω και πολύ λιγότερων πια, να μη μπορεί εκ των πραγμάτων και πάλι να μπει στη βουλή.
- Σωστά!
- Πώς να το κάνουμε;! Όσα κόμματα δεν κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν ούτε καν το 0,16%, ε δεν θα μπορούσαν με κάποιον τρόπο να αντιπροσωπευτούν στη βουλή, ούτε καν από έναν τους βουλευτή. Δε βγαίνουν τα νούμερα και οι πράξεις δηλαδή πέρα απ’ όλα τ’ άλλα.
- Λογικό.
- Ναι αλλά, όλα αυτά μαζί και πάλι, αφορούν ένα σύνολο ψηφοφόρων και άρα ένα ποσοστό επί του συνόλου των έγκυρων ψήφων. Πάρα πολύ μικρό πια αλλά υπαρκτό. Ε, αυτό το ποσοστό, άντε να βγάλει ένα υπόλοιπο μίας, άντε δύο το πολύ εδρών. Στην περίπτωσή μας π.χ. βγάζει μία.
- Κατάλαβα το πώς προκύπτει. Ναι αλλά, τι θα γίνει με αυτήν την έδρα;
- Ας γίνει ότι να ‘ναι με αυτή τη μία ή δύο έδρες ρε φίλε. Εδώ τώρα πετάνε 50 έδρες με τη μία και άλλες πόσες πάνε με στείρα αναλογική μόνο στους μεγάλους! Εσύ τι λες, θα χαλάσει η συνταγή τώρα για μια ή δυο «ελεύθερες» έδρες.;! Ας την πάρει δωράκι πια το 1ο κόμμα ή, ακόμα καλύτερα, όσα απ’ αυτά τα πολύ μικρά τα βρουν κάπως μεταξύ τους, σα προσωρινός συνασπισμός π.χ. και συγκεντρώσουν εκ των υστέρων μαζί άνω του 0,16%, ας βγάλουν τον επικρατέστερο υποψήφιό τους ώστε να αντιπροσωπευθούν και αυτά στη βουλή απ αυτόν πια. Αρκεί, όλο αυτό, να γίνει δεσμευτικά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα βέβαια. Αλλιώς, όπως είπα πριν, ας πάει στο 1ο κόμμα να ησυχάσουμε.
- Εντάξει με κάλυψες σε αυτό.
- Ε ναι τώρα, μη κολλάμε και στην κάθε λεπτομέρεια.
- Πάντως, ο κύριος λόγος που δεν είχε περάσει η απλή αναλογική, ήταν το να μπορεί ευκολότερα να σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση. Να μπορεί δηλαδή ένα κόμμα που θα ξεπερνά τους 150 βουλευτές, να αναλαμβάνει τα ηνία με ενιαία πολιτική γραμμή. Εδώ, έτσι όπως δείχνει, δε μπορεί να γίνει με τίποτα κάτι τέτοιο. Πώς θα καταλήγαμε σε κυβέρνηση με τέτοια πανσπερμία στη βουλή.
- Γιατί;! Τώρα καταλήγουμε μήπως; Αυτά που ήξερες, «last year» φίλε μου! Θα σου πρότεινα να τα ξεχάσεις και το συντομότερο για να μπορέσεις να ανοίξεις έγκαιρα κι εσύ τα μάτια σου, απέναντι στην πραγματική δημοκρατία. Αυτή που φτάνει εσπευσμένα και σχεδόν «αναγκαστικά» πια και εννοώ από τις επιλογές του λαού και μόνο του λαού.
- Ναι αλλά πώς θα βοηθούσε αυτό στον σχηματισμό και, κυρίως, στη σωστή λειτουργία μιας κυβέρνησης;
- Έτσι όπως πάμε δε θα το κλείσουμε ποτέ το θέμα ξέρεις.
- Ναι, έχουμε ξεφύγει λίγο αλλά έχει ενδιαφέρον!
- Συ είπας!... Που λες, για να μπορέσεις να καταλάβεις την απάντηση που ζητάς, θα πρέπει πριν να έχεις αποβάλει πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζεις. Θα πρέπει δηλαδή να είσαι με ανοιχτές προοπτικές όσο αφορά τις ερμηνείες σε ορισμένα ζητήματα.
- Πολύ γενικόλογο μου κάνει αυτό και δε μ’ αρέσει. Πού το πας;
- Βλέπεις τι γίνεται;! Και μόνο στο άκουσμα του ότι θα πρέπει να κάνεις κάτι το διαφορετικό σε σχέση με τις αντιλήψεις σου, αρχίζεις και κουμπώνεσαι. Χώνεσαι στο καβούκι σου και ξεκινάς να χρησιμοποιείς όλες τις δοκιμασμένες φράσεις ισοπέδωσης του επικίνδυνου εισβολέα.
- Μωρέ σα πολλά δε μας τα λες;! Όλα αυτά τα συμπέρανες για ‘μένα επειδή απλά σε ρώτησα να μου διευκρινήσεις τους στρυφνούς ισχυρισμούς σου;
- «Και ξανά προς τη δόξα τραβά»... Η πολιορκία συνεχίζεται!
- Καλά, ώρες – ώρες δεν παλεύεσαι λέμε! Δηλαδή αν δεν σε ήξερα τόσο καιρό, θα είχαμε τσακωθεί τώρα, δεν το συζητώ!
- Μπα, μπα, μπάααα! Βλέπω το τσιμπάμε το δολωματάκι ε;! Μια χαρά το άρπαξες! Κόντεψες να καταπιείς και το αγκίστρι ολόκληρο!
- ... Μάλιστα. Έπρεπε να το περιμένω! Οκ... πόσο είμαστε; 2 – 1;
- Εγώ δε κρατώ τέτοιους λογαριασμούς, δεν ασχολούμαι με τόσο πεζά πράματα!
- Ναι, κοίτα. Μην πας να τα ζευγαρώσεις τα γκολάκια και μάλιστα στο καπάκι! Δε θα σου κάτσει... Θα μου εξηγήσεις τελικά τι εννοούσες πριν ή θα παίζουμε;
- Οκ. Λέω λοιπόν ότι, όλη η ιστορία είναι να κατανοήσουμε πως, ενδεχομένως, οι αυτοδυναμίες περισσότερο βλάπτουν παρά ωφελούν. Και βέβαια αναφέρομαι για τον τόπο μας και όχι για αυτούς που τις ασκούν. Αυτοί, μια χαρά τη βγάζουν έτσι. Γι αυτό άλλωστε έχουν στήσει και όλο αυτό το πανηγύρι τόσα χρόνια τώρα, ότι δήθεν και καλά, μόνο με αυτοδύναμες κυβερνήσεις έχουμε πραγματική ελπίδα και άλλα τέτοια κουραφέξαλα και μας έχουν γανώσει τον εγκέφαλο να πιστεύουμε, ντε και σόνι, αυτό που μας λένε κάθε λίγο. Για τον τόπο όμως, τη χώρα, τι ακριβώς σημαίνει μια αυτοδύναμη κυβέρνηση; Πόσο σίγουροι είμαστε και από τι δείγματα στο κάτω - κάτω; Γιατί, μεγάλες περιόδους με αυτοδύναμες κυβερνήσεις έχουμε ήδη ζήσει μπόλικες και είδαμε τα χαΐρια μας; Πότε όμως δοκιμάσαμε να ζήσουμε και με άλλα, πιο ευέλικτα σχήματα, πιο πραγματικά δημοκρατικά, στη βάση τους δημοκρατικά; Πότε; Ε;
- Με ρωτάς τώρα; Τι με ρωτάς; Αφού την ξέρεις την απάντηση! Ποτέ! Εγώ δε γνωρίζω να το έχουμε ζήσει και ποτέ αυτό.
- Ακριβώς. Όμως και να υπήρξε ποτέ κάτι σχετικό, αν ήταν πάρα πολύ παλιότερα, ουσιαστικά πάλι δε μετρά, Δε μπορεί κανείς να εξισώνει ένα σωρό διαφορετικές συνθήκες μεταξύ τους, βάσει τόσο διαφορετικών εποχών και να θεωρεί ότι συμπεραίνει κάτι έγκυρο μετά.
- Ναι αλλά και πάλι, όλα αυτά που λες, δείχνουν απλά το πόσο κακά έχουν λειτουργήσει οι συγκεκριμένες αυτοδυναμίες που έχουμε βιώσει. Είναι, αν θες, καλές ως ενδείξεις μόνο. Δε μπορούν όμως να θεωρηθούν ως αποδείξεις για κάτι νέο που, και μόνος σου δέχεσαι, δεν το έχουμε καν βιώσει ώστε να μπορούμε να το συγκρίνουμε επιτυχώς και με κάτι άλλο που έχουμε βιώσει. Δε στη λέω τώρα αλλά δε μπορώ και να προχωρήσω παρακάτω με ένα τέτοιο κενό πριν.
- Και καλά κάνεις. Σαφώς και, τα όσα σου είπα, δεν θα μπορούσαν να είναι απόδειξη για αυτό που, έμμεσα κατά τ’ άλλα, δείχνει να προτείνω γενικότερα. Δεν είναι απόδειξη βέβαια αλλά ούτε εγώ στο είπα ως απόδειξη. Ως ένδειξη όμως, θεωρώ ότι είναι και μάλιστα αξιόλογη. Ένδειξη στο ότι, με τις αυτοδυναμίες, στατιστικά αν θες δε μας βγαίνει ως τώρα. Δεν κατηγορώ κάτι αυτή τη στιγμή, ούτε καν την ίδια την έννοια της αυτοδυναμίας αυτής καθ’ αυτής. Μπορεί, σε άλλες συνθήκες, να ήταν σωστότερη σα λύση είτε σε εμάς είτε σε άλλους λαούς, είτε τώρα είτε παλιότερα είτε κάποια στιγμή στο μέλλον. Όμως, δε μπορούμε να παραμείνουμε τελείως «ασυγκίνητοι» απέναντι στο γεγονός ότι, ως τώρα, με τις αυτοδυναμίες φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σα χώρα. Δεν πρέπει να το παραγνωρίσουμε τελείως αυτό. Έτσι;
- Έχεις πάντως έναν τρόπο, να με κάνεις να βλέπω κάποια τόσο διαφορετικά πράγματα ως τόσο φυσιολογικά που απορώ μετά, πώς και πριν τα έβλεπα αλλιώς!
- Ναι ε;!
- Ε ναι! Δε στο ‘χω ξαναπεί;
- Δε θυμάμαι. Δε σου κρύβω ότι χαίρομαι πάντως αν ισχύει έτσι ακριβώς. Πέρα απ’ αυτό, να υποθέσω πως απάντησες θετικά σε αυτό που σε ρώτησα πριν ε;
- Ναι ρε συ, δε το κατάλαβες;!
- Και ερωτώ λοιπόν! Δε δείχνει λογικό να μας ωθούν τόσες και τόσες νέες για εμάς συνθήκες, σε μια διαφορετική προσέγγιση της διακυβέρνησης της χώρας μας, μιας χώρας σα τη δική μας, με τα όσα ιδιαίτερα προβλήματα αντιμετωπίζει; Δηλαδή, δε θα πρέπει να αλλάξουμε ρότα σε ορισμένα πράματα που έχουν επανειλημμένα αποδειχθεί ότι έχουν λειτουργήσει εις βάρος μας; Και το χειρότερο ξέρεις είναι ότι έχουν δημιουργήσει ισχυρές προϋποθέσεις να συνεχίσουν να λειτουργούν όλο και χειρότερα, όσο δηλαδή τους επιτρέπουμε παραμυθιασμένοι να εξακολουθούν να λειτουργούν!
- Καλά, όλο αυτό, τώρα το σκέφτηκες;!
- Όχι, το έχω σκεφτεί ήδη πολύ και πολλές φορές. Τώρα, απλά το συνέταξα για να το εκφράσω και στα δικά σου αυτιά.
- ... Γιατί τώρα εγώ έχω την αίσθηση ότι υπονόησες κάτι αρνητικό για την αντίληψή μου;
- Γιατί προφανώς έχεις ανασφάλειες σχετικά!
- Λες; Δεν το έχω συνειδητοποιήσει πάντως!
- Ε, να η ευκαιρία!
- Τελικά ή χαζό πας να με βγάλεις ή ανασφαλή! Εγώ φταίω ρε, που σου είπα πριν τόσο καλά λόγια για ‘σένα...
- Έλα ρε, σε πειράζω, μη τρελαίνεσαι! Μακάρι οι μισοί άνθρωποι γύρω μας να σκέφτονταν στο μισό απ’ όσο εσύ! Σε επίπεδο προβληματισμού και προσωπικής ανησυχίας εννοώ. Αν ήταν έτσι, κατά πάσα πιθανότητα, δε θα χρειαζόταν τώρα να κάναμε καν αυτή τη συγκεκριμένη κουβέντα. Δεν θα υπήρχαν πρωτογενώς οι λόγοι. Κατάλαβες;
- Thanks! Πάντως και πάλι δε νιώθω καλυμμένος 100% στο κατά πόσο ένας μη αυτοδύναμης προέλευσης σχηματισμός θα μπορούσε να ήταν η βέλτιστη λύση για το εδώ και το τώρα της Ελλάδας, για εμάς όλους.
- Μα, λογικά, δε πρόκειται ποτέ να είσαι 100% σίγουρος για κάτι τέτοιο! Πώς θα μπορούσε άλλωστε. Ή μήπως σου άφησα τέτοια συμπεράσματα με τα όσα σου είπα πριν; Εδώ δεν είσαι τόσο σίγουρος ούτε καν για αυτά που έχεις φάει στη μάπα μια ζωή! Για το «άγνωστο» θα ήσουν;!
- Ε ναι αλλά και πώς να νιώσω καλά με μια τέτοια προσμονή η, ακόμα περισσότερο, με το να επιδιώκω για κάτι τέτοιο; Μόνο επειδή έχει αποτύχει το τρέχον; Αρκεί; Είναι σωστή λογική αυτή;
- Αν έτσι νιώθεις, προφανώς για εσένα θα είναι. Αν πάλι δε μπορείς να το νιώσεις έτσι, τότε πάλι προφανώς, δε θα είναι! Τόσο απλή είναι η απάντηση που ζητάς! Μη ξεχνάς πάντως αυτό που σου είπα και πριν, με άλλα λόγια. Όταν κάτι έχει φτάσει σε κατάσταση απόρριψης μέσα σου, τότε μόνο η πλήρη απόρριψή του είναι η αρχή της όποιας λύσης. Η συνέχεια θα είναι σίγουρα κάτι άλλο μετά. Μπορεί, και πάλι, να μην είναι η καλύτερη λύση. Μπορεί να αποδειχθεί λάθος στην πορεία, με άλλες πια συνθήκες. Το σίγουρο όμως είναι πως, με το άλλο, με το παλιό, αφού το έχεις ήδη απορρίψει μέσα σου, το μόνο που μπορεί να συμβεί με το να προσπαθείς να το συντηρείς ακόμα, είναι να επεκταθεί ανεξέλεγκτα η σήψη που έχει ήδη ξεκινήσει απ’ το ίδιο. Κατάλαβες; Το ίδιο, έχει ήδη πεθάνει και μόνο το κουφάρι του που σαπίζει κρατάς στη θέση του. Αυτό βέβαια θα μπορούσες να μου πεις ότι ισχύει για διάφορα θέματα στη ζωή και πράγματι, έτσι είναι αλλά πες μου, υπάρχει καλύτερη απόδειξη από αυτή ακριβώς τη διαπίστωση; Λέω εγώ, υπάρχει;
- Δηλαδή εσύ, τι θα πρότεινες;
- Αν με ρώταγες; Γιατί δε με ρώτησες ευθέως!
- Ναι βρε, «αν σε ρώταγα», να με σκάσεις πας;
- Δε ξέρω αν το πρόσεξες αλλά μόλις τώρα με ρώτησες δύο πράγματα μαζί.
- Το δεύτερο ήταν ρητορικής σημασίας!... Τι προτείνεις τέλος πάντων;
- Κατά βάση, το να έχεις ανοιχτούς ορίζοντες και, παράλληλα, να μη δέχεσαι οτιδήποτε, απλά και μόνο επειδή βλέπεις ή ακούς ότι το δέχτηκαν και άλλοι. Κατά συνέπεια, ψάξε να βρεις μόνος σου την απάντηση γιατί, μόνο τότε θα έχει πραγματική αξία για εσένα. Όλα τα άλλα, έως και εκ του πονηρού μπορεί να είναι. Συλλέγεις, ξεδιαλέγεις, συγκρίνεις, δημιουργείς και τότε, η απόφαση θα έχει έρθει ήδη από μόνη της. Θα είναι δε, ακριβώς αυτή που εσύ θα χρειάζεσαι χωρίς να πρέπει να στην υποδείξει κανείς συγκεκριμένα.
- Πάω να φέρω μια μπύρα...
- Κάν' τις δύο!
By Cosmos
Αξιολόγηση:
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

5 σχόλια:

  1. Καλησπέρα σας,
    Κάπως έτσι θα'πρεπε να είναι οι εκπαιδευτικοί,να βρίσκουν και να εφευρίσκουν τρόπους ώστε να μήν υπάρχουν άλυτες απορίες...
    και κατ'επέκταση,έτσι θα "βγαίνουν"εκπαιδευμένοι πολίτες που θα μπορούν να διαχειριστούν προτάσεις,προφάσεις και αποφάσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου και πάλι!

      Μπαίνω στον πειρασμό να αναφερθώ σε δύο θέματα, βασισμένος στα όσα λες εδώ, χωρίς ωστόσο να είμαι και απολύτως σίγουρος στο αν υπάρχει πραγματικά λόγος.

      Θα επιθυμούσα, με όσους τουλάχιστον επικοινωνώ ειλικρινά, να αποφεύγαμε μεταξύ μας τετριμμένους πληθυντικούς ευγενείας.
      Αυτό, για διάφορους λόγους. Π.χ. θεωρώ ότι τοποθετεί τους συνομιλητές σε μεγαλύτερη απόσταση από αυτή που ταιριάζει σε ανοιχτούς διαλόγους. Στην περίπτωσή μου τουλάχιστον, αυτό δεν ισχύει. Γι αυτό θα δεις ότι κι εγώ παίρνω το θάρρος να σου απευθύνομαι στον ενικό κατευθείαν.
      Αν ωστόσο έχεις τελικά άλλη άποψη, ευχαρίστως να ακολουθήσω αυτό που σε εκφράζει περισσότερο.

      Τυχαίνει να μην είμαι εκπαιδευτικός αν και πραγματικά θα ήταν ένα από αυτά που θα μου άρεσε να μπορούσα να ασχοληθώ. Νιώθω ότι πολλές φορές έχω τέτοια ανάγκη και ίσως το επιδιώκω και ασυναίσθητα με τις πράξεις μου.
      Όπως και να 'χει όμως, σε ευχαριστώ ειλικρινά για τα καλά σου λόγια σχετικά. Αυτό που πραγματικά με ικανοποιεί από αυτά, είναι η αίσθηση που αποπνέουν μια βαθύτερης κατανόησης των όσων εννοώ με τα όσα γράφω.

      Να είσαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  2. Οκ εννόησα τι εννοείς,μα τι να κάνω είμαι λίγο και της παλιάς σχολής,(μόνο εσύ δεν πρόλαβες τις σχολικές ποδιές,ΕΡΤ,ΥΕΝΕΔ,κλπ)....
    και μια που τα ξαναλέμε,να προτείνω μήπως να έκανες καμμιά κουβεντούλα με τον "φίλο",περί Προεδρικής και Προεδρευομένης???!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι της "παλιάς σχολής";;; Ποιας σχολής; Ρωτώ μήπως σε έχω πετύχει κάπου και δε το ξέρω γιατί κι εγώ από κάτι "παλιοσχολές" είμαι! Και για να μη λες ότι λέω μόνο λόγια, δες (γιατί νομίζω δεν την έχεις δει ακόμα) και μία παλιότερη ανάρτησή μου εδώ, με τίτλο: "Πείτε με και δεινόσαυρο!". Είναι ενδεικτική!

      Όσο αφορά το θέμα "Προεδρική vs Προεδρευομένη", θα σου πως συνοπτικότατα ότι ψηφίζω βέβαια υπέρ της Προεδρικής αλλά επειδή είναι πολύ μεγαλύτερο το θέμα, δε θα το κουτσουρέψω εδώ, με το να προσπαθήσω να το αναλύσω πρόχειρα. Φρονώ ότι θα ασχοληθώ σχετικά κάποια στιγμή, με νέα μου ανάρτηση.
      Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος για το ποιόν ακριβώς εννοείς ως "φίλο"; Εννοείς τον φίλο της κουβεντούλας στην ανάρτησή μου εδώ; Αν ναι, να σε ενημερώσω ότι δεν ευκαιρεί και πολύ τελευταία. Πασχίζουμε και οι δύο να βρισκόμαστε αλλά δεν μας βγαίνει εύκολα. :-))

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα!!!!!!!!
    μπα δεν κάτσαμε στα ίδια θρανία αλλά μπορεί να ήταν απο τον ίδιο μαραγκό!!!!
    Πριν αναφέρω "της παλιάς σχολής" είχα ήδη διαβάσει την ανάρτηση,".....δεινόσαυρο "..και κάποιες άλλες και συνεχίζω να "ψαχουλεύω"...to know us better,όπως έλεγε και ο Βουτσάς σε μια παλιάς σχολής ταινία... :)...

    Όσο αφορά το θέμα "Προεδρική vs Προεδρευομένη...
    αν ήταν με συνοπτικές διαδικασίες,ρωτούσα και τους ειδικούς,σου τα λένε,παπαγαλιστί και καταλαβαίνεις "γαλλιστί"...
    ενώ ο "φίλος" της κουβεντούλας(δεν θα μπορούσα να εννοώ κάποιον άλλο)με βολεύει,αφάνταστα.. :)....όποτε βρεθείτε,με την ησυχία σας,άλλωστε είναι ένα θέμα πάντα επίκαιρο...εγώ θα κόβω βόλτες και πού θα πάει,κάποια στιγμή θα σας πετύχω...
    Καλή εβδομάδα να έχουμε!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ε, μη σας κομπλάρω! Μιλήστε ελεύθερα! ;-)