Ψάχνετε κάτι;

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν


Την Τετάρτη, μια ταπεινή δηλαδή καθημερινή, ακριβώς επειδή έτυχε να μπορώ να σχολάσω από το γραφείο νωρίς, πρότεινα να δοκιμάσουμε την τύχη μας με καμιά απογεματινή θεατρική παράσταση. Το έτερον ήμισυ άλλο που δεν ήθελε! Άλλωστε, «το είχε βάλει στο μάτι» από καιρό το «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» του Jeff Baron κι έτσι, γυρνώντας πια σπίτι και μετά από μια σύντομη συνεννόηση μεταξύ μας, έψαξα μέσω διαδικτύου για εισιτήρια.

Ευτυχώς, βρήκα καλές θέσεις και σε σχετικά καλές τιμές.
Ετοιμαστήκαμε εν τάχη, αφήσαμε μωρό σε στενή συγγενική φροντίδα και κινήσαμε αμέσως αλλά μέσα από αρκετή κυκλοφοριακή κίνηση για Αμπελόκηπους, στον πολυχώρο «Άνεσις» δηλαδή που στεγάζει, ως κεντρική του, την ομώνυμη θεατρική σκηνή. Αναφερθείτε σε αυτό και ως «Θέατρο Άνεσις» αν σας βολεύει!
Δυστυχώς, το πρόβλημα του δωρεάν παρκαρίσματος στον χώρο τριγύρω μοιάζει σχεδόν άλυτο ακόμα και σε ώρες που τα μαγαζιά είναι κλειστά λόγω ωραρίου. Αν μάλιστα κάποιος τύχει να βιάζεται, όπως εμείς, αναγκάζεται τελικά να πληρώσει. :-(  Έτσι, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο του θεάτρου αλλά στο πίσω στενό, στη Σεβαστουπόλεως 9, έχει ένα ιδιωτικό κλειστό πάρκινγκ με κάπως ευνοϊκότερη τιμή για τους θεατές του θεάτρου.

Πλησιάζοντας πια πεζοί στην είσοδο του πολυχώρου, ακούγαμε έντονα ένα πνευστό να «χαϊδεύει» τζαζιές. Είδαμε ότι, ακριβώς έξω από την είσοδο, υπήρχε ένας «πλανόδιος καλλιτέχνης» που έπαιζε και ιδιαίτερα καλά μάλιστα με το tenor σαξόφωνό του. Το άκουσμά του δε, μας συντρόφευε φιλικά ακόμα και μέχρι το φουαγιέ.
Ρίχνοντας μια ματιά στα διάφορα posters της εισόδου, διαπιστώσαμε έκπληκτοι ότι εκεί είναι που έχει «φωλιάσει», εδώ και καιρό πια αλλά σε κάπως διαφοροποιημένο από τον παλιό του ρόλο, ο γνωστός σε πολλούς μουσικός και «ιδιαίτερος» χώρος του «Revenge of Rock». Με λύπη μας δεν τον τιμήσαμε με την παρουσία μας αυτή τη φορά αφού μας ήρθε κάπως ξαφνικό και είχαμε ήδη πολύ μεγάλη στενότητα διαθέσιμου χρόνου αλλά οκ, «κοντός ψαλμός» θα έλεγα!
Παραλάβαμε τα εισητήριά μας εύκολα και χωρίς αναμονές. Επειδή όμως μας βγήκε λίγο σερί ως εδώ και φοβηθήκαμε μήπως χαλαρώσουμε «επικίνδυνα» μετά, κατά τη διάρκεια του έργου, μείναμε και για ένα «καφεδάκι στα γρήγορα», κυριολεκτικά στα όρθια δηλαδή, στον χώρο του μικρού πλην πολύ κομψού και φιλικότατου φουαγιέ που, πληροφοριακά, οι τιμές του ήταν χαμηλότατες!

Ο χώρος της αίθουσας ήταν γενικά όμορφος & άνετος, με έντονα τα στοιχεία παλιού σινεμά όπως άλλωστε πολλές άλλες, αντίστοιχες θεατρικές αίθουσες.
Ήμασταν 1η σειρά (πλατεία, Α 10, 12) και, ομολογουμένως αυτό, μας έκανε να νιώθουμε ιδιαίτερα ευνοϊκά για ό,τι θ' ακολουθούσε! Μπορούσαμε από εκεί να παρατηρήσουμε με την ησυχία μας, πριν καν την έναρξη της παράστασης, σχεδόν την κάθε λεπτομέρεια του όμορφα διαμορφωμένου σκηνικού που έμοιαζε σαν ένα παλιομοδίτικο και ελαφρώς εγκαταλελειμμένο αλλά μεγάλο δωμάτιο σπιτιού.

Το καμπανάκι χτύπησε 3η φορά, μάλλον λίγο καθυστερημένα, τα φώτα σβήσανε, ησύχασε σύντομα από ψίθυρους η αίθουσα και μετά... μα τι στο καλό;! Να ‘σου πάλι ζωηρός αυτός ο ήχος του ζωντανού τζαζο-σαξόφωνου! Τώρα πια όμως ήμασταν μέσα στην αίθουσα! Κοιτώντας προς τα πίσω, μέσα στους διαδρόμους του κοινού, βλέπουμε ξανά τον «πλανόδιο καλλιτέχνη» να φωτίζεται από το μελαγχολικό φως ενός προβολέα καθώς έπαιζε την, αντίστοιχου ύφους, εισαγωγή του έργου στο σαξόφωνό του! Πραγματικά ευχάριστη ως έκπληξη μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτή η εισαγωγή, του «καμουφλαρισμένου» σαξοφωνίστα Μπάτη Πεφάνη που, φυσικά, μόνο «πλανόδιος» δεν είναι ως καλλιτέχνης!

Αμέσως μετά όμως ήρθε και η ώρα της ηθοποιίας...


Την αρχή την κάνει ο πραγματικά ταλαντούχος πλην σχετικά νέος και ως άνθρωπος και ως ηθοποιός, ο συνονόματός μου Τάσος Ιορδανίδης ως Ross Gardiner.
Ο Ross, είναι ένας ωραίος, ευγενικός και δυναμικός, ως ανερχόμενος επαγγελματικά, νέος άνθρωπος που πρωτοεμφανίζεται στο σπίτι του υπερήλικα κου Γκριν. Θα έρχεται εδώ όμως κάθε Πέμπτη απόγευμα, για τους επόμενους έξι μήνες, ώστε να βοηθά όπως και όσο μπορεί, σε ό,τι τυχόν θα επιθυμεί ο κος Γκριν. Αυτό θα πρέπει να γίνεται έτσι, βάσει μιας δικαστικής απόφασης που επιβλήθηκε ως ποινή στον Ross, αντισταθμιστικά προς ένα τροχαίο μικροατύχημα που πρόσφατα είχε προκαλέσει κατά λάθος με το αυτοκίνητό του στον κο Γκριν.
Ίσως είναι χρήσιμο να τονίσω εδώ ότι, ο Τάσος Ιορδανίδης, δεν είναι απλά ο ένας εκ των δύο μοναδικών ηθοποιών του έργου αλλά ταυτόχρονα και ο καλλιτεχνικός διευθυντής σκηνής, τα χρέη του οποίου δείχνει να πληροί εξίσου άψογα!

Αμέσως μετά εμφανίζεται στο σπίτι, ο πραγματικά μοναδικός σε ταλέντο ηθοποιός μας αλλά και σκηνοθέτης εδώ, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ως κος Γκριν.
Είναι ένας 86άχρονος πρώην στεγνοκαθαριστής, αυτο-εγκαταλειμμένος, τελείως παραδομένος στα γηρατειά του και με εικόνα που φλερτάρει επικίνδυνα με αυτήν ενός μισότρελου.
Έχει πεθάνει σχετικά πρόσφατα η πολυλατρεμένη του γυναίκα Yetta, μετά από 49 ολόκληρα χρόνια ταιριασμένου έγγαμου βίου. Τώρα πια, απλώς προσπαθεί να «επιβιώνει» στην ησυχία του, μέσα από αναμνήσεις.
Ωστόσο, μετά και από τις τελευταίες εξελίξεις στη ζωή του με τον Ross, αυτό δεν πρόκειται να συνεχιστεί πια ακριβώς το ίδιο. Έχουν μεταξύ τους αμέτρητες διαφορές, σχεδόν χαοτικές. Έχουν όμως και ένα κοινό χαρακτηριστικό. Πολύ ισχυρό ως χαρακτηριστικό και ιδιαίτερα μάλιστα για τις τόσο παγωμένες απόψεις του κου Γκριν. Είναι και οι δύο τους Εβραίοι! Τελείως άλλων εποχών άρα και βιωμάτων αλλά Εβραίοι. Αυτό παίζει καθοριστικής σημασίας ρόλο στην περαιτέρω υπόθεση του έργου που, όμως, κατά την συνήθη αφηγηματική μου σε έργα τακτική, δεν θα επεκταθώ ώστε και να μην καταφέρω να γκρεμίσω την όποια χάρη του έργου, σε όσους τυχόν θα θέλανε να το δουν και δεν τους αρέσει η... «μασημένη τροφή».


Θα αναφερθώ πρόσθετα μόνο σε μερικά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του έργου, μάλλον «ιστορικής» πια σημασίας.
Το συγκεκριμένο έργο επανεμφανίστηκε στην Ελλάδα μετά από 13 χρόνια, με τον ίδιο όμως ηθοποιό ως βασικό του πρωταγωνιστή, τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο. Από τότε, σαν έργο, είχε αξιοσημείωτα μεγάλη και επιτυχημένη εμπορικά πορεία στις παραστάσεις του.
Πρωτογενώς τώρα, είναι το 1ο έργο του πολυβραβευμένου Αμερικάνου θεατρικού συγγραφέα Jeff Baron. Είχε πρωτοεμφανιστεί ως θεατρικό το έτος 1996 σε παραστάσεις στην Νέα Υόρκη με τίτλο «Visiting Μr. Green».


Αυτό που ενδεχομένως μένει να προσθέσω, για όσους πιθανά τους ενδιαφέρει, είναι η προσωπική μου άποψη, αυτή δηλαδή που προέκυψε από το σύνολο των όσων εξέλαβα, από την παρακολούθηση της συγκεκριμένης παράστασης.
Με μία λέξη: Υπέροχο!
Όλη η αίσθηση του έργου μέσα από την καταπληκτική ερμηνεία των ηθοποιών καθώς βέβαια και το ίδιο το σενάριο, μας άφησαν και εμάς και όλους τους άλλους, απ’ όσο τουλάχιστον μπόρεσα να συμπεράνω, με τις καλύτερες των εντυπώσεων!
Είναι μια παράσταση από αυτές που, ενώ την παρακολουθείς, νιώθεις βαθιά μέσα σου πολύ τυχερός για αυτό!
Ειδικά δε, στο 2ο μέρος της, όταν πια εξελίσσετε πλήρως το σενάριο, σε κερδίζει από κάθε άποψη και με σχεδόν «καταιγιστικούς» ρυθμούς!
Διεθνώς, έχει χαρακτηρισθεί ως ένα θεατρικό είδος «Κωμωδίας». Μιας «κωμωδίας» με έντονες ενδεχομένως πινελιές τρυφερότητας.
Προσωπικά ωστόσο ομολογώ ότι δυσκολεύομαι πάρα πολύ να ακολουθήσω το σκεπτικό αυτής της προσέγγισης. Αν μου επιτρεπόταν θα την κατέτασσα πολύ ευκολότερα ως «Δράμα». Ένα «δράμα» που απλώς συνοδεύεται από κάποιες πινελιές κωμικής προέλευσης όπως άλλωστε, μη γελιόμαστε, συμβαίνει και στην πραγματική ζωή...

Πρότασή μου: Αν σας παίρνει, δείτε το. Μόνο κερδισμένοι θα βγείτε μετά!



Τεχνικά στοιχεία...
Αν και τα περισσότερα αναφέρονται, καιρό τώρα, σε διάφορους άλλους ιστότοπους, τιμής ένεκεν (κατ’ ελάχιστο) στους έξοχους συντελεστές, τα παραθέτω συγκεντρωμένα με τον τρόπο μου και εδώ.
Άρα, έχουμε και λέμε...
Του Jeff Baron
Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαλακόπουλος
Σκηνικά, κοστούμια: Απόστολος Βέττας
Φωτιστικός σχεδιασμός: Νίκος Καβουκίδης
Tenor σαξόφωνο: Μπάτης Πεφάνης
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
      Τάσος Ιορδανίδης (Ross Gardiner)
      Γιώργος Μιχαλακόπουλος (Κος Γκριν)
Θέατρο: Άνεσις
Διεύθυνση: Λεωφόρος Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι
Τηλέφωνα: 2107488881 & 2107488882
Παραστάσεις:
      Απογευματινές: Τετάρτες & Κυριακές στις 19:30'
      Βραδυνές: Πέμπτες, Παρασκευές & Σάββατα στις 21:00'
Τιμές:
      Εισιτήρια Ανέργων & φοιτητικά: 12€
      Εισιτήρια κανονικά: 16€
      Πρόγραμμα: 4€
      Καφέδες: 2 - 2,5 ευρώ
Διάρκεια: 100' (με διάλειμμα)
Αξιολόγηση:
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ε, μη σας κομπλάρω! Μιλήστε ελεύθερα! ;-)